قرآن کریم به منزله قانون اساسی اسلام است. سادهترین مسیر جهت ارتباط پیروان با محتوای این کتاب آسمانی، ترجمه آن است. بررسی روشهای ترجمه قرآن با هدف دستیابی به ترجمه دقیقتر و روانتر، از دیرباز همواره مورد توجه مترجمان و صاحبنظران و در کانون تفکر آنان بوده است، این مقاله افزون بر واکاوی روش تفسیری اسفراینی، به بررسی روش وی در ترجمه قرآن کریم پرداخته و از نقد و کنکاش در ترجمه وی و بیان خطاهای ایشان در حوزه صرف، نحو و واژگان خودداری کرده است. دستاورد حاصل از این تحقیق نشان میدهد که اسفراینی با نگاهی تفسیری در دایره سنتی ترجمه قرآن آن روزگار، دست به ابتکاراتی زده است که نقطه عطفی در فرآیند تکاملی ترجمه قرآن است،ازجمله ابداع روش ترجمه تفسیری و ارائه واژههای بینظیر در ترجمه که از احادیث تفسیری برگرفته شده است. هر چند انگیزه اصلی او در این نوآوریها، نشانگر دغدغه ایشان نسبت به معنا و بیان مذهب او در لابلای واژهها است.