1- دانشجوی دکتری گروه علوم و قرآن حدیث، واحد آبادان؛ دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران. 2- استادیار گروه الهیات و معارف اسلامی، علوم و قرآن حدیث، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی آبادان، ایران ، Dr.abasinya@gmail.com 3- استادیار گروه الهیات و معارف اسلامی، علوم و قرآن حدیث، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی آبادان.
چکیده: (100 مشاهده)
یکی از مسائل مهم حوزه علوم قرآنی، تبیین و تفسیر نوع شهادت خداوند و آثار آن در آیه ۱۸ آل‌عمران است که در این نوشتار، رهیافت‌های عقل برهانی با توجه به آثار تفسیری و قرآنی آیت‌الله جوادی‌آملی مورد بازخوانی قرار گرفت. آیت‌الله جوادی‌آملی ذیل آیه: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ» متفاوت از نظر علامه طباطبایی که قائل به شهادت قولی و خبری در آیه بوده، ایشان ضمن پذیرش شهادت قولی و فعلی و احتمال انشاء در شهادت، بر شهادت عینی و ذاتی خدا تأکید داشته است. آیت‌الله جوادی‌آملی براساس نظریه بسیط‌الحقیقه بودن واجب، معتقد است چون واجب حق تعالی بسیط محض است، شریک ندارد و از آن‌جهت که مشهود محض و از پیش معلوم و معروف است، خود برای شناخت خویش کافی است تا یکتایی او نیز اثبات گردد. ایشان تصریح می‌کند اگر شهادت در آیه قولی یا فعلی باشد، توحید در نظام کیهانی از طریق آیات آفاق قابل استدلال است و اگر مراد از آیه، شهادت عینی یا ذاتی باشد، استدلال بر وحدت خدا از راه ذات اوست، چه عواملی در کار باشد یا نباشد، او واحد است و چون خداوند شاهدی عادل است، عدالتش بر یگانگی‌اش نیز دلالت می‌نماید؛ چنان‌که در برهان صدیقین و آیه ۵۳ فُصّلت نیز چنین دریافت می‌شود.
darbandi M, Abasiniya S, gholampoor A. Argumentative reasoning approaches in the interpretation
of the verse “شَهِدَ اللّهُ” with emphasis on the interpretive approach of Ayatollah Javadi Amoli. مطالعات تفسیری 2024; 15 (57) : 7 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-3247-fa.html
.jpg)
