1- دانشآموخته سطح3 مؤسسه آموزش عالی حوزوی کوثر 2- استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ، saeeddavoodee@gmail.com
چکیده: (45 مشاهده)
از شبهات چالشبرانگیز حجاب در سده اخیر میان فقها، مفسران و قرآنپژوهان، حکم پوشش جلباب در آیه59 سوره احزاب است که برخی آن را حکم مولوی و برخی ارشادی دانستند و از میان کسانی که آن را مولوی میدانند نیز، برخی آن را موقتی و مخصوص عصر پیامبراکرم(ص) و فضای حاکم بر مدینه دانستهاند که جامعه، مرکب از زنان آزاد و کنیز بوده و پوشش جلباب صرفا برای تمایز زنان آزاد از کنیز ـ جهت تأمین امنیت زنان آزاد ـ صادر شده است. این تحقیق با هدف نقد دو دیدگاه؛ ارشادی بودن در برابر مولوی بودن و موقتی بودن حکم پوشش در آیه مذکور در برابر دائمی بودن، دادههای خود را به روش کتابخانهای گردآوری نموده و با تبیین ادله هر کدام از دیدگاهها به نقد و تحلیل آن پرداخته است. مهمترین دلیل کسانی که حکم پوشش جلباب را در این آیه حکمی موقتی یا ارشادی دانستند، شأن نزولهای ذیل آیه است که موجب شده عبارت«ذلِکَ أَدْنی أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ» را تنها برای بازشناسی زن آزاد از کنیز یا شناسایی زنان مؤمن و مسلمان از دیگران بدانند، در نتیجه با عدم وجود کنیز و یا نبود زمینه آزار زنان بی حجاب، وجوب جلباب را منتفی دانستهاند هر چند جمعی از اینان ( برابر ادله دیگر) معتقد به حجاب زنان میباشند. دستاورد این پژوهش طرح این آیه به عنوان یکی از ادله قرآنی وجوب پوشش به صورت الزامی و دائمی است. با بیان این نکته که کیفیت پوشش جلباب در این آیه به انگیزه دورداشت بیگانگان از آزار جنسی و به نشانه عفتمندی زن است که همچنان وجود دارد.