در آیه چهارم سوره تحریم خداوند دو تن از همسران پیامبر’ را مورد سرزنش و تهدید قرار داده و می‌فرماید اگر بخواهید اقدامی بر ضد پیامبر’ انجام دهید خداوند، جبرئیل، صالح المؤمنین و ملائکه مولا و پشتیبان آن حضرت می‌شوند. عبارت صالح المؤمنین در این آیه محل گفتگوی مفسران فریقین است. عموم اهل‌سنت مقصود از صالح المؤمنین را ابوبکر و عمر دانسته‌اند. آنان در بیان ادله روایی به روایاتی از صحابه و تابعین استناد جسته‌اند و از سوی دیگر با مطرح نمودن جمع بودن صالح المؤمنین و تطبیق صالح المؤمنین بر ابوبکر و عمر به دلیل نسبتی که با عایشه و حفصه داشته‌اند، سعی در پیشبرد هدف خود نموده‌اند. اما مفسران شیعه به‌هیچ‌روی این انطباق را نپذیرفته و تنها مصداق صالح المؤمنین را امام علی× می‌دانند. از این‌رو ادله روایی آن گروه از مفسران اهل‌سنت را از حیث سند و دلالت، ضعیف و متناقض با یکدیگر دانسته و ادله دلالی ایشان را نیز با استناد به دلایل درون متنی و برون متنی بی‌پشتوانه و جانبدارانه قلمداد می‌کنند.