1- دانشگاه ادیان ومذاهب ، r.yousefi2003@gmail.com 2- دانشگاه ادیان و مذاهب
چکیده: (3294 مشاهده)
یکی از مراتب عصمت پیامبران، عصمت از سحرشدن و تصرّف دیگران در نفس و عقل ایشان است. ظاهر برخی آیات قرآن کریم بر سحرشدن پیامبر الهی دلالت دارد؛ مانند آیه 66 طه: «قالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذا حِبالُهُمْ وَ عِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّها تَسْعی». ممکن است از ظاهر این آیه برداشت شود که حضرت موسی× به‌دلیل تصرّفی که در خیال او از سوی ساحران در أثر سحرشان شد، مسحور ایشان گشت. اگر این دلالت ثابت باشد، سندی بر عدم عصمت پیامبران از این مرتبه از عصمت خواهد بود و این امر، دارای لوازم فاسدی است که با اعتقادات کلامی تشیع در تعارض است. ازاین‌رو در این مقاله این مسأله از جهت تفسیری و دلالی و نیز از جهت کلامی و عقلی به‌دقت مورد بررسی قرار گرفته است و این مطلب اثبات شده است که آیه مورد بحث گرچه بر اثرپذیری سحر ساحران در چشم و خیال موسی× دلالت دارد اما به‌هیچ وجه بر مسحورشدن وی و تصرّف در عقل و نفس انسانی او دلالتی ندارد و همچنین از جهت عقلی لازم است که پیامبران از هرگونه تصرّفِ دیگران در نفس، عقل و باورشان مصون و معصوم باشند.
Yousefi R, Mohammadi Mozaffar M H. A Review of the Implications of Verse 66 of Chapter Taha
on the Enchantment of Prophet Moses (AS). مطالعات تفسیری 2019; 10 (37) :29-42 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-1348-fa.html
یوسفی رقیه، محمدی مظفر محمدحسن. بررسی دلالت آیه 66 طه بر سحر شدن حضرت موسی×. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1398; 10 (37) :29-42
.jpg)
