دانشیار، گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه بینالمللی مذاهب اسلامی، تهران، ایران ، zarsazan@gmail.com
چکیده: (112 مشاهده)
یکی از مراحلی که موجودات در سیر تکاملی خود باید از آن عبور کنند، نفخ صور و حوادث بعد از آن است. آیه 87 نمل از آیاتی است که بدان سخن گفته و مفسران در وجوه آن دچار اختلاف گشتهاند. در پژوهش حاضر که با روش توصیفی ـ تحلیلی به نگارش درآمده است، بعد از نقل و تحلیل انگارههای موجود، با بازخوانی آیه مذکور و بهرهگیری از سیاق مشخص گردید صور با صیحه متفاوت است و مراحل پایانی جهان تنها در دو صور اماته و احیاء خلاصه نمیگردد، بلکه بنا به آیات قرآن در ابتدا، «صیحه اول» موجب مرگ تمامی افراد زمینی و انتقال آنها به برزخ میگردد، سپس با نفخ «صور اماته» همه برزخیان و افراد ساکن در آسمانها بیهوش گشته، مجدد در «صور» دمیده گشته که سبب زنده شدن اهل برزخ و آسمانیان میشود که نفخ صور آیه مذکور برخلاف نظر برخی مفسران، بدان اشاره دارد و بهدنبال آن ترس و فزعی از اهوال قیامت بر افراد وارد می شود و در نهایت با «صیحه دوم» همگان جهت حسابرسی نزد پروردگار حاضر میگردند. در این میان عدهای که جنبه بالاتری از مخلوق داشته و در حقیقت چیزی از خود بهعنوان مخلوق ندارند تا از آنها گرفته شود بلکه با انجام اعمال صالح و پرهیز از تمامی گناهان فانی در خدا گشتهاند و جنبه وجهالهی گرفتهاند، از این فزع استثنا شدهاند.