گروه معارف اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه دولتی شهرکرد، شهرکرد، ایران. ، hamid.naderi@sku.ac.ir
چکیده: (1317 مشاهده)
برخی مفسران مرجع ضمیر «إِنَّهُ» در آیه «مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّی أَحْسَنَ مَثْوای» را «عزیز مصر» و برخی دیگر «الله» معرفی میکنند. برخی دیگر هم هر دو را بهصورت احتمالی یا قطعی مرجع این ضمیر میدانند. ارائه تحلیلهای واقعبینانه از شخصیت یوسف× به عنوان گوینده این فقره، بازخوانی و ارزیابی دیدگاه مفسران در این زمینه و کشف نقاط قوت و مبهم آنها ضرورت بررسی این سه رویکرد را روشن میکند. بررسی انتقادی این سه دیدگاه و تحلیل آیه مورد بحث نشان میدهد که همه آنها دارای چالشهای جدی از قبیل عام بودن استدلالها و عدم توجه به شواهد موجود در سوره یوسف هستند. این در حالی است که با تکیه بر شواهد جدیدی از همین سوره، میتوان ضمیر مورد بحث را فقط به «الله» ارجاع داد. مهمترین شاهد در این زمینه آن است که براساس قراین یوسف× برده همسر عزیز بود نه برده خود عزیز؛ از اینرو بهطور کلی «رب» بودن عزیز مصر در هنگام ابراز این جمله و در نتیجه بازگشت ضمیر «إِنَّهُ» به وی منتفی است.
Naderi Ghahfarokhi H. Reviewing the verse of “Ma’aazallah ennahu Rabbi
(Allah forbid! indeed He is my Lord)”. مطالعات تفسیری 2025; 16 (61) : 1 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-3323-fa.html