1- دانشگاه الزهراء ، ) s.jalali@alzahra.ac.ir 2- دانشگاه الزهراء
چکیده: (1807 مشاهده)
آیات 17 تا 36 سوره مریم بیانگر آن است که حضرت مریم÷بعد از اینکه از شرم مواجهه با قومش به مکان دوری پناه برد و درد زایمان او را فراگرفت، خدا ایشان را با بشارت به قرارگرفتن جوی آب در زیر پا و باردادن درخت خرما تسلّی داد. امّا ظاهرًا شرم از مواجهه با قوم، چیزی نیست که بهوسیله طعام و شراب تسکین یابد. لوگزنبرگ کوشیده تا بین این دو مقوله ارتباطی برقرار سازد. او معتقد به نگارش قرآن به زبان عربی ـ آرامی است و چون با رسمالخط ابتدایی و بینقطه و اِعراب بوده، برخی از کلمات آن تصحیف شده است، مانند «تحت» و «سریّ» در آیه 24 که تصحیف «نحیت» بهمعنای «زایمان» و «شریّ» بهمعنای «مشروع» در زبان سریانی ـ آرامی است. امّا شواهد تاریخی نشانگر آن است که مسلمانان در قرائت قرآن تحت تأثیر زبان سریانی نبودهاند و هیچ مفسری این دو واژه را مصحّف نمیداند. همچنین کتب لغت سریانی نیز معانی موردنظر لوگزنبرگ را تأیید نمیکنند. افزون بر اینکه ارتباط این آیات توجیههای دیگری نیز دارد که پذیرفتنیتر است.