بیشتر فقیهان و مفسران امامیه در مورد دلالت آیه «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا» بر این باورند که آیه شریفه، ناظر بر مقام تشریع است که نتیجه آن، نفی هر گونه احکامی است که به هر شکلی میتواند بستر تسلط کفار بر مسلمانان را فراهم آورد و گروه اندکی از مفسران اهل سنت پیرو مبنای دلالت انشائی آیه شریفه نفی سبیل هستند اما دیدگاههای دیگری نیز وجود دارد که برخی از آنها دلالت آیه شریفه را به قرینه بخش پیشین آن: «فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَه بالحقّ» تنها ناظر بر اِخبار از نفی غلبه کافران بر مسلمانان در زمینه احتجاج و برهان میدانند، از نظر مفسران فریقین امکان جمع میان دو مبنای دلالت انشائی و اِخباری آیه شریفه نفی سبیل مبتنی بر آن است که مفهوم نفی غلبه بهمعنای عام و «سبیلا» بهعنوان نکره در سیاق نفی که افاده عموم دارد، در نظر گرفته شود.
Alavi Vothooqi S Y. The Rule of Nafye Sabil, Opposing Foreign Influence,
in Fariqain Commentaries, Comparatively Studied. مطالعات تفسیری 2017; 8 (31) :151-164 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-654-fa.html
علوی وثوقی سیدیوسف. بررسی تطبیقی آیه شریفه نفی سبیل در تفاسیر فریقین. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1396; 8 (31) :151-164