اسلام دینی مبتنی بر برهان، منطق و استدلال عقلی است، از این‌رو معارف آن در قرآن کریم، به صورت استدلال‌هایی عقلی و منطقی بیان گردیده که هر فطرت سالمی پذیرای آن‌ است. از جمله این استدلال‌ها، استدلال «خَیْرٌ وَ أَبْقی» است. استدلال مذکور در مواضع تقابل دنیا و آخرت، آن‌جا که انسان باید یکی از دو طرف را بر دیگری ترجیح دهد، به کار می‌آید. این استدلال از چهار مؤلفه تشکیل شده است: مواجه شدن با پدیده‌های متعارض، ارزیابی موقعیّت، تشخیص خیر پایدار و شرّ ناپایدار و ترجیح و انتخاب خیر پایدار. همچنین این استدلال بر سه مبنای خداشناختی، جهان‌شناختی و انسان‌شناختی تنظیم شده است.