|
بررسی تفسیر آیه «وَاحْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسَانِی»
بر مبنای تبارشناسی داستان موسی× و جبرئیل
|
کامران اویسی*   |
| دانشیار گروه معارف قرآن و حدیث دانشگاه معارف اسلامی ، oveysi@maaref.ac.ir |
|
|
چکیده: (293 مشاهده) |
| سرگذشت حضرت موسی در سوره‌های متعدد و از زوایای مختلفی بیان شده است. در آیه 27 طه، آغاز رسالت ایشان و درخواست آن حضرت مبنی بر رفع گره زبان مطرح می‌شود. معلول دانستن لکنت زبان به سبب ماجرای ذغال و طلا در کودکی موسی، با توجه به تبارشناسی آن تا تفاسیر یهودیان از تورات و تلمود و میدراش، تفسیری اسرائیلی از آیه تلقّی می‌گردد. با توجه به ظاهر آیه، بیان لکنت زبان آن حضرت، شبهاتی مبنی بر تناقض عیوب جسمانی با مقام نبوت و ناکارآمدی آن در مقام تبلیغ القاء می‌نماید. این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا با بررسی تفاسیر فریقین، دلالت آیه مذکور بر نقص حضرت موسی یا عدم آن روشن گردد. برخی مفسران اسباب غیرجسمانی برای لکنت زبان موسی ذکر نموده‌اند؛ مانند: خوف از قبطیان، افصح بودن هارون نسبت به موسی؛ اما اکثر آنان بر مبنای روایت جمره، سببیت نقص جسمانی؛ اعم از مادرزادی یا عارضی را پذیرفته‌اند. این روایت افزون بر مشکل سندی، در دلالت نیز با ادلّه قرآنی و روایی معتبر، ناسازگار است. در صورت تفسیر آیه نامبرده بر اساس روایت تفسیری مذکور، حداقل باید با قول به مرتفع شدن لکنت و گره، بر اثر دعای موسی از مستقر شدن شبهه وجودِ دائمی لکنت زبان برای موسی احتراز نمود. |
|
| واژه‌های کلیدی: آیه 27 طه، داستان موسی× و جبرئیل، روایت جمره، شبهه عصمت، لکنت موسی×. |
|
|
متن کامل [PDF 4345 kb]
(108 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/11/7 | پذیرش: 1403/6/13 | انتشار: 1403/12/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
