1- دانش آموخته دکتری الزهرا 2- استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه الزهراء ، Faminin@alzahra.ac.ir 3- دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه الزهراء
چکیده: (112 مشاهده)
«خطیئه» یکی از مفاهیمِ حوزه معنایی گسترده گناه در قرآن کریم است، که با مفاهیم متعددی پیوند خورده است. برای تدقیق این مفهوم در قرآن کریم افزون بر التفات بر باهمآییهای آن، بررسی هسته معنایی آن در زبانهای سامی ضروری مینماید. پژوهش حاضر با نظر بهمعنای «خطیئه» در زبانهای سامی، آراء لغویان و روابط همنشینی آن در قرآن کریم، به بازشناسی مؤلفههای معنایی این مفهوم پرداخته است. دریافتهای ریشهشناسی حاکی از کاربست نیای این واژه در مفاهیم: گناه، غفلتکردن، انحراف و خارجشدن است. با توجه به اشتراک واجها و قرابت آوایی دو ریشه حطّ و خطأ و کاربست آن دو در مفهوم گناه در زبان عبری و عربی، اشتراک نیای آن دو به ذهن متبادر میشود. بررسی باهمآییها از وجود مؤلفههای ثقالت، چیرگی، خروج از اعتدال و ذومراتب بودن آن سخن رانده است. بافت آیات از مواجهه حق تعالی در دوگونه: بخشش و کیفر و مواجهه انسان در سه حیطه: ارتکاب، طلب رفع عذاب و طلب بخشش حکایت میکند.
riahy H, Amini F, razifahabadi B S. Analysis of semantic components of “Khatiah” in the
Holy Quran, By Using the simultaneous
and intra-temporal approach in semantics. مطالعات تفسیری 2024; 15 (57) : 8 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-3240-fa.html
ریاحی حدیث، امینی فریده، رضی بهابادی بی بی سادات. تحلیل مولفههای معنایی «خطیئه» در قرآن کریم با بهره گیری از رویکرد هم زمانی و درزمانی در معناشناسی. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1403; 15 (57) :201-225