آیه شریفه «یا بَنِی إ‌ِسْرائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أ‌َنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أ‌َنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَی الْعالَمِینَ» دو بار در قرآن تکرار شده است. خدای متعال در این آیه از بنی‌اسرائیل خواستار یادآوری نعمت‌هایی می‌شود که به آنها عطا فرموده است. قرآن کریم در آیات مختلفی به بیان گوشه‌هایی از این نعمت‌ها پرداخته است. نجات بنی‌اسرائیل از چنگال آل‌فرعون، ارسال پیامبران کثیر، نزول تورات و من و سلوی، سایه افکندن ابر در بیابان سوزان و جوشش چشمه‌ای از سنگ به‌عنوان بخش‌هایی از نعمت‌های الهی بر بنی‌اسرائیل است. آیه مورد بحث بیانگر برتری بنی اسرائیل و یهودیان بر جهانیان است، اما وجود آیاتی ناظر به برتری امت پیامبر’ و نیز مورد لعن و نفرین قرارگرفتن عده‌ای از بنی‌اسرائیل، موجبات تعارض با این آیه را فراهم آورده است. تبیین دقیق «بنی‌اسرائیل»، «وجوه تفضیل آنان» و «عالمین» در این آیه، باعث روشن شدن تفسیر آیه و رفع تعارضات در آن خواهد شد. این مقاله بیانگر آن است که آیه شریفه مورد بحث، در این سه ناحیه عام و مطلق نیست.