|
زبان قرآن از منظر کارکردشناختی
|
| محمدباقر سعیدی روشن* |
| ، mbsaeidi@gmail.com |
|
|
چکیده: (935 مشاهده) |
| ta http-equiv=Content-Type content="text/html; charset=utf-8">ta name=ProgId content=Word.Document>ta name=Generator content="Microsoft Word 15">ta name=Originator content="Microsoft Word 15">
در این مقاله پس از تعریف زبان دین، زمینه‌های طرح آن و تعریف زبان قرآن، نقش و کارکرد زبان از دو منظر تأثیرگذاری و معرفت‌بخشی (جنبه ارتباط و حکایت مفاهیم دینی از واقعیات عینی) بررسی می‌شود، ازاینرو محور اصلی مقاله تحلیل نقش دوگانه معرفت‌بخشی و انگیزه‌بخشی زبان قرآن و دلایل توجیهی آن است، ازاینرو نخست اشاره می‌شود که غایت دین، هدایت انسان است، اما این هدف بدون ربط با واقعیت تحقق نمی‌یابد. در ادامه محتوای دین در دو سنخ گزاره‌ها و آموزه‌ها معرفی می‌شود. آنگاه مسئله ارتباط دین و اخلاق و عدم تساوی آنها بیان می‌شود. سپس با تبیین دو خصوصیت توأم واقع‌گرایی و تحول‌آفرینی گزاره‌ها و آموزه‌های قرآن، چگونگی ارتباط با واقعیت در هریک از این دو سنخ جمله‌ها، توجیه و برای آنها استدلال آورده می‌شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: زبان قرآن، تأثیرگذاری، معرفت‌بخشی. |
|
|
متن کامل [PDF 610 kb]
(378 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/4/7 | پذیرش: 1400/4/7 | انتشار: 1400/4/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
