در آیه 46 بقره ظنّ به ملاقات خدا و گمان به رستاخیز، یکی از اوصاف مثبت نمازگزارانِ خاشع معرفی شده است، در حالی که چهارمین آیه این سوره، یقین به آخرت را از اوصاف مؤمنان دانسته است. از آنجا که میان گمان به رستاخیز و یقین به آن، نوعی تقابل و ناهمسازی وجود دارد، میان دو آیه نوعی تعارض به نظر رسیده است. مفسّران، تلاش کردهاند تا تعارض ظاهری و ابتدایی میان دو آیه را از میان بردارند و فلسفه بهکار رفتن تعبیر گمان بهجای یقین را تبیین کنند. این پژوهش پس از بررسی حدود صد منبع تفسیری، به ده بیان تفسیری دست یافته و آنها را در سه دیدگاه عمده گنجانده است: ظنّ به معنای یقین ـ که اکثر مفسّران بدان معتقدند ـ؛ ظنّ متمایل به یقین و تمایز معنای ظنّ و یقین و تلاش برای رفع تعارض از طریق استعمال مجازی یا متعلِّق ظنّ، که از نظر این پژوهش، دیدگاه سوم با معیارها و موازین تفسیری سازگارتر است.
Aqaeizadeh Torabi A. A Study of the Opinions of Commentators in the Philosophy of Using "Suspicion to Resurrection" instead of "Certainty of the Hereafter" in the Interpretation of the Verse 46 of Baqarah. مطالعات تفسیری 2021; 12 (47) :99-112 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-1757-fa.html
آقائی زاده ترابی احمد. بررسی آراء مفسران در فلسفه بهکارگیری «گمان به رستاخیز»بهجای «یقین به آخرت» در تفسیر آیه 46 بقره. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1400; 12 (47) :99-112