1- دانشگاه باقرالعلوم ، abootalebi29@gmail.com 2- دانشگاه باقرالعلوم
چکیده: (3084 مشاهده)
عموم مفسران تمام کاربردهای قرآنی «صالح» را ناظر به صلاح در عمل دانسته و فاعل هر عملِ دارای صلاح را صالح شمرده‌اند، اما برخی از مفسران با توجه به بخشی از کاربردهای قرآنی صالح و توصیف پیامبران الهی به این وصف و نیز درخواست شماری از پیامبران برای قرارگرفتن در شمار صالحان، بر این باورند که صالح، بیانگر منزلتی ویژه و ناظر به صلاح ذاتی است و با صرف انجام عمل صالح، انسان به این مقام دست نمی‌یابد. علامه طباطبایی و آیتالله جوادی‌آملی از این دسته‌اند. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی با بررسی دیدگاه فوق، آن را دیدگاهی مستحکم و قویم یافته و بر دیدگاه عموم مفسران ترجیح داده است. بنابراین دیدگاه، قرآن کریم به هر کسی که عمل صالح انجام دهد، صالح اطلاق نمی‌کند، بلکه در بسیاری از آیات قرآن کریم صالح، منزلتی ویژه و وصف کسی است که گوهر ذاتش صالح باشد و صلاح در او ملکه و فصل مقوم وی گردیده باشد.
Abootalebi M, Gorjian M. Semantical Analysis of the Word Salah in the Holy Quran as Commented by Allameh Tabataba`i and Ayatollah Javadi Amoli. مطالعات تفسیری 2019; 10 (39) :31-38 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-1541-fa.html
ابوطالبی محمد، گرجیان عربی محمدمهدی. تحلیل معناشناختی صلاح در قرآن کریم
از منظر علامه طباطبایی و آیتالله جوادی آملی. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1398; 10 (39) :31-38
.jpg)
