1- دانشگاه امام صادق علیه السلام 2- دانشگاه امام صادق علیه السلام ، Kahaki@isu.ac.ir
چکیده: (1432 مشاهده)
توجه به روایات تفسیری در ذیل آیات، تشکیل «خانواده حدیث» و نیز دقت در نوع دستوری عبارات و واژگان در زبان عربی و نقش آنها در جمله، از جمله راهکارهای فهم دقیق آیات قرآن کریم است. یکی از این موارد، دقت در ترکیبات اضافی (مضاف و مضاف الیه) در زبان عربی است که انواع مختلفی دارد و گاهی ظاهر الفاظ، به دلایل گوناگون از جمله إعراب تقدیری و اضافه موصوف به صفت، مخاطب را در صورت عدم دقت به چنین مواردی، دچار اشتباه ساخته و از فهم مراد دقیق متن باز میدارد. این مطالعه سعی دارد تا با کاربست این موارد در آیه 61 سوره توبه و با تکیه بر تعبیر «... قل أذن خیر لکم ...» کارآیی آنها را در ترجمه و فهم متون دینی روشنتر سازد. بر این اساس, تعبیر «أذن خیر» نوعی ترکیب اضافی (اضافه موصوف به صفت) است که به معنای خوش‌بین بودن پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نسبت به افراد جامعه می‌باشد و مراد از آن با توجه به روایات، ارتباط تنگاتنگ ایشان با امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) و توجه ویژه نسبت به آن حضرت است.
Mosallaei Pour A, Kahaky M. A New Literary Study of the Verse 61 of Tauba with an Emphasis on "Say: a hearer of good for you" along with Criticising Its Translations. مطالعات تفسیری 2022; 13 (50) : 1 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-1239-fa.html
مصلایی پور یزدی عباس، کهکی مهدی. بازخوانی ادبی آیه 61 توبه با تأکید بر فراز «قُل أذُنُ خیرٍ لَکُم» همراه با نقد ترجمه‌ها. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1401; 13 (50) :9-28
.jpg)
