روش تفسیر روایی در کنار روشهای دیگر مانند تفسیر قرآن به قرآن و تفسیر عقلی و اجتهادی، از شیوههای کهن و معتبر تفسیر و تبیین مفاهیم قرآن است و بسیاری از مفسران شیعه و اهلسنت روایات تفسیری را گاه به عنوان تنها دلیل و منبع و بیشتر در کنار دیگر دلایل مورد استفاده قرار دادهاند؛ با این تفاوت که گروهی با اعتماد بیش از حد به منابع و جوامع روایی و بدون هیچ نقد و تحلیلی در مورد اسناد و متون آنها، بدان استدلال کردهاند، گروهی با وسواس بیش از حد بسیاری از روایات معتبر و قابل اعتماد را از چرخه تفسیر خارج ساختهاند و گروه سوم با نگاهی عالمانه، به نقد و تحلیل اسناد و بهویژه متون آنها پرداخته، روایات جعلی و ساختگی را شناسایی و جدا ساختهاند و به تبیین دلالت احادیث صحیح تفسیری در شرح مفاهیم قرآنی پرداختهاند.
این مقاله با بررسی تفاسیر معتبر شیعه و با تأکید بر تفسیر المیزان درپی اثبات این مدعاست که مفسران گرانقدر مکتب اهلبیت^ در بهره گرفتن از روایات در تفسیر، بیشتر طریق عالمانه و اعتدالی را پیمودهاند.