حکیم دشتکی، بر پایه آیه «هَلْ أَتَی عَلَی الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورً» انسان را حادث میداند و تصریح میکند که انسان موجودی حادث أبدی است و أزلی نیست. در مقابل إبنعربی، انسان را موجودی أزلی و أبدی میداند. این مقاله با بررسی آراء برخی مفسران درباره دلالت آیه یادشده و نیز واکاوی أدله دشتکی و إبنعربی در خصوص معنای آیه است. بررسی إجمالی آیه مورد بحث، نظرتفسیری مفسران و برداشت دشتکی، در إبتدای أمر حدوث انسان إستنباط میشود اما دقت بیشتر در معنای آیه و أدله مفسران، باعث ایجاد تردید در نظریه حدوث میگردد. بر این بنیاد، مراد از حدوث، حدوث زمانی است؛ یعنی انسان موجودی حادث به حدوث ذاتی و قدیم به قدیم زمانی است. همچنین مراد از انسان، حقیقت انسان؛ یعنی نفس ناطقه و ماده أولیه او و نه صورت او است.
Sharifani M. A Study of Dashtaki`s View on the Appearance of Human Being with an Emphasis on the first verse of the chapter al-Insan. مطالعات تفسیری 2019; 10 (39) :105-116 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-1550-fa.html
شریفانی محمد. بررسی نظریه دشتکی در حدوث انسان با تأکید بر آیه «هَلْ أَتَی...». نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1398; 10 (39) :105-116