---

بروسوی مفسر قرن‌های ۱۱ و ۱۲ ق است که گرایش عرفانی دارد؛ ولی آرای متصوفه و عرفا را چندان در تفسیر خود دخالت نمی‌دهد؛ هرچند از آن آرا و شعرهای شاعران فارسی زبان مثل مولوی، سعدی و حافظ استفاده زیادی می‌کند. بروسوی حدود بیست و هفت اثر از خود بر جای گذاشت که تفسیر روح البیان مهم‌ترین آنهاست. وی در این تفسیر به مباحث علوم قرآنی، لغوی، ادبی و... می‌پردازد و بهره‌های فراوانی از شعر فارسی و عربی می‌برد. همچنین احادیثی را از پیامبر|، امامان معصوم، صحابه و تابعان نقل می‌کند؛ ضمن اینکه از عرفا نیز تأثیر می‌پذیرد. گاهی هم به مباحث کلامی و علمی نیز توجه می‌کند؛ اما کمتر به تبیین آیات الاحکام می‌پردازد. ایشان در برخی آیات ولایت، مطالبی مشابه دیدگاه امامیه را مطرح می‌کند، مانند آنچه که در تفسیر آیات مباهله، مودت و اطعام بیان می‌نماید.

---