در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که افزون بر تحلیل مفهومی با دلالت منطوقی محظورات و محدودیت‌هایی را برای تصرفات شرورانه و نابودگر بشر در مخلوقات، پدیده‌ها و حوادث بیان می‌کند. از دیدگاه علامه طباطبایی مدنی بالاستخدام بودن بشر، متأثرشدن از اغوائات شیطانی و پیروی از هواوهوس نفسانی از یک‌سو و پیشرفت‌های خیره‌کننده علمی در تصرف و تسخیر موجودات أرضی و سمائی از سوی دیگر، به انسان قدرت شگرفی در نابودگری نوع بشر، دین خدا، مخلوقات الهی و حوادث وعده داده‌شده در قرآن بخشیده است. تفسیر علامه طباطبایی از این آیات نشان می‌دهد، بشر به هر میزانی که در ابعاد عقلانی، نفسانی و جسمانی هوشمندتر، نافذتر و قدرتمندتر شود، تأثیرات منفی و قلمرو تسلط شرورانه وی در یک مسیر بی‌نهایت و بدون حد و حصر قرار نمی‌گیرد، بلکه هم در مقام اثبات و هم در مقام ثبوت نه‌تنها تابعی از سنن و قوانین ساری و جاری در نظام أحسن الهی، که خود بخشی از آنها است و در صورت تجاوز از برخی از قوانین و سنت‌های جاری باید منتظر پیامدهای ناگوار برخی دیگر از آنها باشد. این مقاله در صدد بیان محدودیت‌های تصرفات شرورانه با استفاده از تحلیل‌های تفسیری علامه طباطبایی در المیزان است.
.jpg)
