محمدحسین برومند، امیر جودوی، سامیه شهبازی،
دوره ۱۲، شماره ۴۸ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مفسران در تفسیر فرازهای: «انظُرْ کَیْفَ کَذَبُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ» و «وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ» در سوره انعام درباره امکان یا عدم امکان بیان کذب در روز قیامت و اینکه کافران در این آیه درباره چه چیزی دروغ می‌گویند، اختلاف نظر داشته و آراء ایشان در سه دسته اصلی قابل تقسیم است. این پژوهش با بررسی آراء و دلایل ارائه شده توسط مفسران و با توجه به ارتباط آیات نشان می‌دهد بیان دروغ در قیامت ممکن است. همچنین درباره اینکه مشرکان در این آیات درباره چه چیزی دروغ می‌گویند، نشان می‌دهد جدای از بحث صدق و کذبِ آرزو و وعده که توسط مفسران مطرح شده است، در این آیه احساس یا مفهومی از ابراز ایمان وجود دارد که مفسران به آن نپرداخته‌اند. توجه به عبارت‌هایی که در همین آیات و آیات قبل و بعد آنها آورده می‌شود، نشان می‌دهد مشرکان در ظاهر تسلیم شده و ایمان آورده‌اند و دروغ در این آیه مربوط به همین ابراز ایمان مشرکان است
.jpg)
