محبوبه موسائی پور، قاسم صادق پور،
دوره ۱۴، شماره ۵۴ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
در اسلام به استناد آیات و روایات، برحجاب مرد و زن و پوشش کامل زنان غیر از وجه و کفین، تأکید جدّی شده است ولی بعضی، مدّعی حجاب حدّاقلی از سوی اسلام البته با نظر به عدم برهنگی مطلق، شدهاند و برای اثبات آن به مقدماتی تمسک جستهاند، ازجمله آیات استیذان؛ یعنی آیات ۲۷ تا ۲۹ و آیات ۵۸ و ۵۹ سوره نور ـ که در ارتباط با اذن ورود به خانه و حریم خصوصی دیگران است ـ را دلیلی بر نداشتن درب ورودی خانهها و عدم قبح برهنگی در جامعه عصر نزول و ... دانسته و بر پایه همین دلایل، اکتفاء قرآن کریم را به حجاب حداقلی استنباط میکنند. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی، با بررسی آیات مورد اشاره و واکاوی در سیاق و نکات تفسیری، تاریخی و لغوی، تلاش کرده تا مضمون صحیح را ارائه و شبهات وارده را مورد بررسی و نقد قرار دهد و در نهایت به این نتیجه رسیده است که استیذان ورود به خانه و حریم دیگران، نه تنها دستاویزی برای ادعای گفته شده نیست بلکه تدبیر شارع، جهت تسهیل و تکمیل حدود پوشش بانوان و فرهنگسازی عفت عمومی حتی در حریم خانه، نیز هست.