مساله امامت در تاریخ اندیشه اسلامی همراه با رویکردهای متفاوت دارای جایگاه ویژهای است. خدای متعال نیز آیاتی از قرآن کریم را به این امر مهم اختصاص داده است. مفسران فریقین در ذیل این آیات دیدگاههای گوناگونی را در زمینه بیان حقیقت امامت ارائه کردهاند، بهدلیل عدم تبیین دیدگاه مفسران اهلسنت، این مقاله به بررسی دیدگاه آنان در این زمینه پرداخته است، با بررسی آراء مفسران اهلسنت میتوان دریافت که آنان در تبیین چیستی امامت یا به بیان معنای لغوی اسوه و مقصود بودن اکتفا کردهاند یا اینکه مراد از امامت را همان نبوت دانستهاند. نتیجه کلی این پژوهش آن است که جمعی از مفسران اهل سنت قائل به عدم استقلال مقام امامت از نبوت هستند که چنین تفسیری از آیه قول بیدلیل و ناسازگار با ظاهر آیه و متاثر از مبانی کلامی آنان در باب امامت است.