1- دانشگاه پیام نور ، ghorban_ebrahimi@yahoo.com 2- جامعه المصطفی العالمیه
چکیده: (982 مشاهده)
علی‌رغم اذعان قرآن کریم به بهره‌مندی زن و مرد از کرامت ذاتی، ابزارهای کسب ایمان و عمل صالح و قوای ادراکی حسی، عقلی و قلبی یکسان؛ اما برداشت اکثر مفسران معاصر از آیه 18 سوره زخرف، کاستی عقل زن نسبت به مرد است. از منظر این گروه از مفسران دو صفت ذکرشده در این آیه برای زن، یعنی علاقه‌مندی به زیورآلات و ضعف از بیان مقصود در نزاع و مخاصمه، ناشی از موقعیت اجتماعی و روانی زن و خصوصیات خدادادی بوده و دلیلی بر نقصان عقل زن دانسته‌اند. در مقابل گروه اندکی از مفسران معاصر دلالت آیه مذکور بر نقص عقلی زنان را برداشتی نادرست می‌دانند. این نوشته با روش توصیفی ـ تحلیلی پس از بررسی سیاق آیه مورد بحث و تأمل در اطراف موضوع، به این نتیجه انجامید که برخلاف دیدگاه اکثر مفسران معاصر، پرورش زن در لابه‌لای زینت‌ها و ضعف وی در جدال و مخاصمه، وصفی ذاتی و تغییرناپذیر نیست و میان علاقه زن به زینت و زیور و عطوفت‌ورزی ملازمه‌ای نیست، بلکه این اوصاف اولاً از طریق آموزش و اکتساب قابل‌تغییر بوده و امکان تقویت و رشد خردورزی زن مقدور است، ثانیاً این نگرش حاکی از نوع نگاه عصر جاهلیت به زن و نظام‌های تربیتی غیر اسلامی است.
