1- علوم و معارف قرآن کریم ، narrimani@quran.ac.ir 2- آزاد اسلامی کرمانشاه
چکیده: (717 مشاهده)
عموم مفسران برآنند که پرسش عزیر در آیه 259 سوره بقره، از چگونگی احیاء بوده و حضرت عزیر× در این ماجرا با مرکبش احیاء شده و او شاهد نحوه زنده شدن مرکبش بوده است. غذا و نوشیدنی او نیز به قدرت الهی، پس از یکصدسال بی‌تغییر مانده است. پژوهش حاضر با بررسی لغوی، و تبیین پیوند معنایی آیه با آیات طرفین خود به تشریح ضعف و کاستی‌های نظر تفسیری مشهور و تبیین دیدگاه جدید پرداخته است. بر پایه دیدگاه جدید، حضرت عزیر× نه از کیفیت معاد و إحیاء بلکه از زمان و چگونگی گذر زمان در امر احیاء، پرسش نموده و خداوند نیز با میراندن او و پوساندن استخوان‌هایش زمان و نحوه مرور زمان در برزخ را به او نشان می‌دهد. در این تفکر مرکب عزیز و نوشیدنی و غذای او مشمول این یکصدسال برزخی نبوده بلکه همان یک‌روز و یا نیم‌روز مورد اشاره عزیر است. در این مقاله همچنین به تبیین رابطه تنگاتنگ میان آیات 258 تا 260 و ارتباط معنایی و محوری آنها پرداخته شده است.
