اندیشهورزی درباره اعجاز قرآن در گستره تاریخ اندیشه اسلامی، گفتمانی حول قرآن فراهم آورده است. در اینکه این گفتمان، چه نسبتی با خود گفتمان قرآن دارد؟ و آیا این گفتمان ادامه و بسط گفتمان قرآنی است یا از گفتمان قرآنی فاصله گرفته است؟ برخی تصور میکنند تفاوت مورد بحث فقط در سطوح ظاهری و در تفاوتهای مفهومی و واژگانی است و «آیه» و «معجزه» به یکمعنا و مدعا اشارت دارند. اما تحلیل و مقایسه مختصات دو گفتمان مذکور نشان میدهد حضور مسلط مفهوم آیه در قرآن و سیطره مفهوم معجزه در گفتمان پساقرآنی را نمیتوان به تفاوت دو واژه مترادف فروکاست. تفاوت و تحول میان اندیشه قرآنی و پساقرآنی در باب اعجاز قرآن در حد تفاوت گفتمانی است. در جهاننگری قرآنی همه هستی حتی رخدادهای اعجازآمیز، آیه و نمود پروردگارست؛ اما گفتمان پساقرآنی، گفتمانی جدلی کلامی است که این شاخصه ممتاز آیتاندیشی قرآن را نمایندگی نمیکند. آیات در گفتمان قرآنی، کارکردی توحیدی دارند اما معجزات در گفتمان پساقرآنی، کارکردشان اثبات صدق نبی است و این، چرخشِ مهم و معناداری است.
Jalili H, Mousavi Z S. An Interpretive analysis of verse as sign in the Quranic discourse. Journal of The Holy Quran And Islamic Texts 2020; 11 (43) :121-136 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-204-fa.html
جلیلی هدایت، موسوی زهره سادات. تحلیل تفسیری اندیشه آیه در گفتمان قرآن. فصلنامه علمی مطالعات تفسیری 1399; 11 (43) :136-121