|
مسئله آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران
|
| محمدتقی شاکر اشتیجه، رضا برنجکار |
| دانشگاه علوم قرآن و حدیث |
|
|
چکیده: (1797 مشاهده) |
از یک‌سو آیاتی از قرآن کریم بر اختصاص علم‌غیب به خداوند دلالت دارد و از سوی دیگر، آیاتی از افاضه علم‌غیب به انبیا و دیگران خبر می‌دهد. مفسران در پاسخ به این دوگانگی، با توجه دادن به این نکته که متبادر از علم‌غیب در عصر رسالت و بعد از آن، علم ذاتی بوده، نه علم عرضی، و ادعای آگاهی از غیب مترادف با ربوبیت بوده است، تأکید نموده‌اند که بی‌شک میان خداوند و بندگان ـ در هر جایگاهی که باشند ـ تفاوت بسیاری وجود دارد. ازایـن‌رو شایسته نیست گمان شود که انبیا در صفت علم، شریک خداوندند و علم‌غیب داشتن انبیا نوعی شرک و غلو به‌حساب می‌آید؛ زیرا اوصاف این دو علم مختلف است. آگاهی انبیا و دیگران از غیب منافاتی با اختصاص علم‌غیب به خداوند سبحان ندارد؛ چراکه علم الهی بالاصاله، استقلالی و غیر‌متکی به غیر می‌باشد؛ ولی این آگاهی برای دیگران فعل تبعیِ قائم بالله و با تعلم و تبعیت از اوست. |
|
| واژه‌های کلیدی: علم‌غیب، علم الهی، علم پیامبران، علم امام، علم انسان |
|
|
متن کامل [PDF 5577 kb]
(455 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1391/4/12 | پذیرش: 1391/6/10 | انتشار: 1398/9/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
