|
تحلیل معناشناختی صلاح در قرآن کریم
از منظر علامه طباطبایی و آیتالله جوادی آملی
|
| محمد ابوطالبی، محمدمهدی گرجیان عربی |
| دانشگاه باقرالعلوم |
|
|
چکیده: (2534 مشاهده) |
عموم مفسران تمام کاربردهای قرآنی «صالح» را ناظر به صلاح در عمل دانسته و فاعل هر عملِ دارای صلاح را صالح شمرده‌اند، اما برخی از مفسران با توجه به بخشی از کاربردهای قرآنی صالح و توصیف پیامبران الهی به این وصف و نیز درخواست شماری از پیامبران برای قرارگرفتن در شمار صالحان، بر این باورند که صالح، بیانگر منزلتی ویژه و ناظر به صلاح ذاتی است و با صرف انجام عمل صالح، انسان به این مقام دست نمی‌یابد. علامه طباطبایی و آیتالله جوادی‌آملی از این دسته‌اند. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی با بررسی دیدگاه فوق، آن را دیدگاهی مستحکم و قویم یافته و بر دیدگاه عموم مفسران ترجیح داده است. بنابراین دیدگاه، قرآن کریم به هر کسی که عمل صالح انجام دهد، صالح اطلاق نمی‌کند، بلکه در بسیاری از آیات قرآن کریم صالح، منزلتی ویژه و وصف کسی است که گوهر ذاتش صالح باشد و صلاح در او ملکه و فصل مقوم وی گردیده باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: آیات عمل صالح، آیات اخلاقی، علامه طباطبایی، آیتالله جوادی‌آملی |
|
|
متن کامل [PDF 238 kb]
(633 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/7/19 | پذیرش: 1398/1/22 | انتشار: 1398/9/11
|
|
|
|
|
|
