|
ویژگی‌های روشی امام خمینی در تأویل و تفسیر قرآن
|
مهدی رستم‌نژاد*   |
| جامعه المصطفی العالمیه ، rostamnejad1946@gmail.com |
|
|
چکیده: (2356 مشاهده) |
واژه‌های «تفسیر و تأویل» از نظر مفسران متقدم و متاخر دارای معانی متفاوتی است. متقدمان این دو واژه را به جای یکدیگر به‌کار برده‌اند اما متأخران، تفسیر را در معنای کشف معانی الفاظ و یا مراد الهی و تأویل را در معنای حمل کلام بر خلاف ظاهر و یا فهم معانی باطنی استعمال نموده‌اند. امام خمینی بر خلاف این دو گروه تفسیر را کشف مقصود نهایی خداوند از کلام دانسته است و همین معنا را مآل تأویل نیز بر می‌شمارد. ازاین‌رو برخورداری قرآن از معانی باطنی، امکان دستیابی به آن، جامع نگری بین جهات مادی و معنوی و همسوییِ معانی ظاهری و تأویلی، از جمله پیش‌فرض‌های امام خمینی در کشف مقاصد کلام خداوند است. همچنین اتکای ایشان به روایات اهل بیت^، تلاش جهت تحصیل طهارت باطنی و تهذیب نفس و نیز استفاده از تأویلات تطبیقی به‌معنای عرضه حال خویش بر پیام‌های عرفانی آیات، ازجمله ویژگی‌های روشی امام خمینی در تفسیر آیات است. |
|
| واژه‌های کلیدی: تفسیر و تأویل، امام خمینی، معانی تأویلی، معانی باطنی، مقاصد آیات |
|
|
متن کامل [PDF 245 kb]
(1067 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1392/3/5 | پذیرش: 1392/8/16 | انتشار: 1398/6/30
|
|
|
|
|
|
