خودفراموشی یکی از مسائل مهم انسانشناختی و از مفاهیم مهم علوم انسانی است. در قرآن کریم از آن به عنوان «نسیان نفس» یاد شده و اصطلاح امروزی آن «ازخودبیگانگی» یا به دیگر سخن «الیناسیون» است که در عصر کنونی طرح شده و مورد توجه فیلسوفان و عالمان علوم انسانی قرار گرفته است. در بینش قرآنی، خودفراموشی حالتی روانی و فکری است که برخلاف حیوان، در انسان پیدا میشود؛ زیرا فقط انسان است که میتواند هویت واقعی خویش را با علم آگاهانه حضوری بیابد یا از آن غافل شود و یا آن را بفروشد و از آن بیگانه شود. پژوهش پیشرو، از جمله پژوهشهای کاربردی در حوزۀ قرآنپژوهی است که ماهیت خودفراموشی را بررسی و عوامل و زمینههای این بحران را در ابعاد سه گانه؛ اعتقادی، اخلاقی و رفتاری تحلیل و تبیین کرده است.
Heidarifar M, Majd Faqihi M. Self-Forgetting and Its Background with an Emphasis on the Verse 19 of Hashr. مطالعات تفسیری 2017; 8 (29) :105-122 URL: http://tafsir.maaref.ac.ir/article-1-428-fa.html
حیدریفر مجید، مجد فقیهی محمدعلی، حسنی محمد. خودفراموشی و زمینههای آن با تأکید بر آیه 19 حشر. نشریه علمی مطالعات تفسیری. 1396; 8 (29) :105-122