|
معناشناسی معاشرتِ معروف‌مدار در قرآن و مصادیق تفسیری آن
|
علی مدبر*   |
| پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، a.modabber@isca.ac.ir |
|
|
چکیده: (1297 مشاهده) |
| از اصول معاشرت، معاشرت بر مدار «معروف» است. معروف، هر کاری است که به دید عقل و نقل، نیکو و زیبا باشد و منکَر هر کاری است که نزد عقل و نقل ناشناخته باشد. معروف، همه اموری را که عنوان‌هایی مانند خیر، صلاح، فلاح، جمیل و حَسَن بر آنها منطبق‌اند، دربرمی‌گیرد و با همین معیار، اموری که عنوان‌هایی مانند شرّ، فساد و قبیح بر آنها منطبق‌اند، منکَرند. معاشرتِ معروف‌مدار معنایی گسترده‌تر از قانونمداری و عدل‌گرایی دارد و افزون بر رعایت حق قانونی و عادلانه، کارهای متعالی اخلاقی را نیز دربرمی‌گیرد. در قرآن کریم، معروف‌مداری در مصادیقی از معاشرت یاد شده است: در معاشرت با همه مردم؛ با پدر و مادر؛ با زنان؛ با اقشار آسیب‌پذیر؛ در سخن گفتن؛ در وصیت؛ در قصاص و دیه. |
شماره‌ی مقاله: 3 |
| واژه‌های کلیدی: تفسیر اخلاقی، معناشناسی، معاشرت، معروف، معاشرت معروف‌مدار. |
|
|
متن کامل [PDF 303 kb]
(429 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/7/23 | پذیرش: 1399/1/28 | انتشار: 1400/1/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
