|
بررسی تفسیری «فَنَظَرَ نَظْرَهً فِی النُّجُومِ * فَقالَ إِنِّی سَقیم» از منظر مفسران فریقین
|
سید باقر حسینی کریمی*   1، محمد حسین شیر افکن2 |
1- دانشگاه مازندران ، sb.hosseini@umz.ac.ir
2- دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم |
|
|
چکیده: (1813 مشاهده) |
| قرآن کریم از اصطلاحات پیچیده علمی و کلامی عرب به دور است. این امر باعث جاودانگی و قابل فهم بودن آن برای همگان در تمامی اعصار شده است. قرآن دارای محتوای فراحسّی و فراطبیعی نیز هست که این محتوا در قالب الفاظی که برای محسوسات وضع شده‌اند، به شکل‌های مختلف، مانند: تمثیل، قطعه‌هایی از تاریخ، محاوره و جدال احسن یا موعظه و پند و اندرز، انذار و تبشیر یا برهان و محاجّه علمی به صورت پراکنده بیان نموده است. ازجمله آیاتی که معرکه آراء مفسران است، مفهوم آیات «فَنَظَرَ نَظْرَهً فِی النُّجُومِ * فَقالَ إِنِّی سَقیم» است. این آیات باعث پیدایی سؤال‌های متعددی گشته است. مقاله حاضر بر پایه تفاسیر فریقین و با روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا نظرهای مختلف مفسران را واکاوی نماید. در باره مفهوم آیات مورد بحث سه احتمال وجود دارد. بهترین دیدگاه درباره «نظر به نجوم» نظر به ملکوت یا نظر به تنجیم یا نظر به تکلیف، است و نیز مقصود از «سقیم» پریشان‌حالی حضرت و نه بیماری جسمی ایشان است. |
|
| واژه‌های کلیدی: تفسیر ادبی، آیات 88 و 89 صافات، حضرت ابراهیم×، نجوم، سقیم. |
|
|
متن کامل [PDF 306 kb]
(572 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/2/29 | پذیرش: 1398/10/5 | انتشار: 1400/4/28
|
|
|
|
|
|
