|
رهیافت تأویلی به آیه شریفه «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ»
با عنایت به اصطلاح عظیم در قرآن
|
| سید حسن قاضوی، سید امین قاضوی |
| گروه معارف اسلامی دانشگاه تهران |
|
|
چکیده: (2588 مشاهده) |
غالب مفسّران شیعه و اهل سنّت در آیه «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» گفته‌اند که مراد از «ذبح عظیم»، «کبش» «قوچ» است و از آن‌جایی‌که در قرآن وصف عظیم در چند مورد بیشتر به کار برده نشده است؛ برای خدا «رَبِّکُمْ عَظیم»، برای قیامت «نَبَأٌ عَظیم»، برای عرش خدا «الْعَرْشِ الْعَظیم» و سرانجام برای اخلاق پیامبر اسلام| «خُلُقٍ عَظیم» به‌کار رفته است. به‌نظر می‌رسد برخی از عالمان و مفسران با چنین پرسشی در ذهن خود مواجه شده‌اند که چگونه قربانی کردن گوسفند، ذبح عظیم است؟ ازاین‌رو، تأویلات گوناگونی را بر اساس روایات ذکر نموده‌اند. در این پژوهش تلاش شده است به‌روش تحلیلی ضمن بررسی اصل مسئله، مراد اصلی «ذبح عظیم» تبیین گردد. بر اساس روایت پیامبر گرامی اسلام (ص) که می‌فرماید: «أنا من حسین» با توجه به قبول امام حسین× در عالم ذر، ایشان آن قربانی عظیم است. |
|
| واژه‌های کلیدی: ذبح عظیم، حضرت ابراهیم×، حضرت اسماعیل×، امام حسین×. |
|
|
متن کامل [PDF 241 kb]
(858 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/11/16 | پذیرش: 1397/7/12 | انتشار: 1397/12/25
|
|
|
|
|
|
